BİZLER UNUTULMUŞLUĞUMUZLA SİZLERİ OYNARIZ YAŞAMIN HER SAHNESİNDE,
Seni sevmek,
hayatı sevmek, seni sevmek acı çekmeden gülebilmeyi ögrenmek gözyaşsız, hayatı yaşamak ezbersiz rol yapmadan oldugu gibi, sonra çıkıp sahnede yaşamı sergilemek oldugu gibi, tüm izleyenlere karşı seninle dopdolu, sonra elele tutuşup selamlasak tüm alkışlayan yüzleri, sonra bitirsek bu oyunu palyaçolar gibi yerlere kadar egilerek kıvrek bir hareketle, kapatsak bu perdeyi sonra içimizdeki o yalnız kişilere dönsek yeniden, yanaklarımızdan yaşlar sızarken, birde onlara sorsak, acaba bu oyunu begendiler mi diye... 03/02/1988/...Çaglayan/İST./---Metin GÜRSOY |