Kuz SenfonisiYağmuru biriktirip göz pınarlarımda Bir kaç damlanın sözünü yutkunuşlarımla uluyorum Umutsuzca ciğerimin dibinde biriktirdiğim karanlıkları Kussam gece geceliğini çıkarır Çırılçıplak kaçardı zamansız günlere Bir gece eksilirdi Bir de gecenin doğuramadığı gün Yarın cepten leblebi gibi kuşlara saçılan Dün ise ıslak tekerlerimden cama sıçrayıp Silgeçlerimle silinip durandı Ezberinde kalırken ömrümün izledikleri Ezberimde kaldı yaşayamadıklarım Noktadan sonra kuz geliyordu Virgül virgül nefesimi duraksatarak Seksenli yıllardan önce yakaladığım mutluluk ve huzuru 2050’ler sonrasında yeniden yakalayacaktım O kadar emindim artık Zaman beni dışına tükürdüğü zamandaydı Bu muhteşem ikili Ne kalmıştı ki şunun şurasında deyip Boş olanı boşa vermiştim artık Her gece dert gecesiydi Her gece hasretin düğününde Özlem horon tepiyordu Bir türlü kınası yakılmıyordu avuçların Yanaklarımda kirli sakal bir keder kalsa da Çoktan sakal tıraşı yapılmıştı hüznün Ustura vaktinde şafaktan kızılı ağdalarken Gördüm kıl köklerinin içime batışını Dedim ki Kendi kendime Kendi kendime.... Kudümsüz kuz Senin içinde Vazgeç .Kuz’gun, |
🙃
Sevgilerimle...