Uzun matrajlı filmin içine düştü kalemim
yalın ayak düşlerimi gece karası gözlerinde ararken
siyahlanmış yüreğimde buluyorum kayıp aşkı
bir adım adıyorum sana
ve sen koşuyorsun bana
"sen" ve "ben" biz olurken
buğday coğrafyası nadaslanıyor
vuslatı ulaşmaya denedikçe
kelimeler arasında kayboluyorum
kavuşmayı deniyorum cancağızım
olmuyor
zaman döngüsündeki
sarı yekpareler mevsimlerden "son" baharı" koyuyor
âşık ve mâşuk iki yabancı oluyor
yürekleri "biz" olmayı başaramıyor
"sen+ ben= biz" değiliz artık cancağızım

yürüyorum
senli cümlelerden arındırılmış İstanbul’umda
arşınlıyorum
her defasında dolaştığım Eminönü"nü
her nefes alışımda
kendime bir cellat beğeniyorum hicranın içinden.
ve
ölümün süt beyazlığına giyiniyorum
gözlerin;
Azraili prova ediyor gözlerimde

cellat’ım oluyorsun
elinde çengel
gece karası gözlerin en koyu tonajında boyuyor bedenimi
aşkın en acı halini çiziyorum vuslata
adının baş harflerini kazıyorum
yetim kırmızılığım feryatlar koparıyor
ve
karanlığa yüreğimi emanet ediyorum
özlem yanığı aşığın biri
toprağa bir iz bırakırcasına
el ele tutuşmuş iki beden
kalem lâl olmuş
sığmayan parmaklarına...............

olur da bir gün
kalemim susarsa cancağızım
bil ki ölüme ramak kala
maviliğinden vazgeçemeyen kırmızıyım

Şems ;
solgun ışıklarını saçmaya çalışırken şehrime
siyaha boyanmış dudaklarım sürerken adını
gözlerimin en ıslak yerinde düş filizlerim yeşeriyor
kirpiklerimi silmeye çalışma boşuna..
ne de olsa gözlerinde
mavi deniz
mavi gökyüzünü
mavi aşkı gördüm cancağızğım
gordion
21/03/2011