Yalnızlığın Türküsü
Yalnızlık suya düşen gölgelerde kanatsız
Bulutlar göğe ağar hem pusatsız hem atsız Zaman geçip giderken öksüz bir sandal olur Hâlini dilsiz söyler gösterişsiz sanatsız. Issızlığın türküsü koynuna alır bizi Sükunet anlarından kırık bir kürek kalır Yalnızlık öyle bir hâl sinede kalır izi Herkes çekilir gider yaralı yürek kalır. Mevsim yaz olsa bile üşür yalnız bir sandal Hüznünü söyleyemez bulup hâlden anlayan Belki biraz duyumsar yaprağı olmayan dal Harfleri dilsiz sağır eder yalnızdaki hâl. Su ürkek bir ceylanın gözlerindeki hüzün Yalnızlık özetidir bitmeyen türkümüzün Okumaya mecal yok bu türküyü kimsede Nokta konmayan sözü hüzünlü öykümüzün. Ankara,20.03.2011 İbrahim KİLİK |