RAHMETLİ
Dağ gibi adamdı rahmetli
Böyle boylu poslu kuvvetli Tanırdın uzaktan gördüğün zaman Elleri iri iriydi bakışları sert Sonra içten içe çökertti hasret İki dikişte bir büyük içerdi O zaman anlardı yüzüne bakan Sürekli gideceğim buralardan derdi Ardından yine gülerdi dertli dertli Dağ gibi adamdı rahmetli İti kopuğu az mı inletti Kim varsa dayaklık ip gibi dizerdi Bekler dururdu meçhul birini O kadını bekledi yıllarca usanmadan Kimse alamaz derdi onun yerini Sonra hep tek tabanca gezerdi Güneş bile doğamazdı o uyanmadan Sanırsın tüm dünya ona zimmetli Dağ gibi adamdı rahmetli Böyle pos bıyıklı kasketli Uğurladığı son yolcusuydu bu şehrin Tuhaf adamdı gelip geçti dünyadan Sığdıramadı gitti hayatı bir kaba Şimdi doldu miadı derdin kederin Şaşırıp kaldı haberini her duyan Ölecek adam değildi fakat galiba Ölümü beklediği o kadın zannetti …Dağ gibi adamdı rahmetli… -Şâhi- |
Şiir de, dağ gibiydi, güçlü ve kuvvetli..
Kutluyorum kaleminizi.