Bir garip şair tanıdım gözleri yaşlı
Sevda şairi derlerdi garip adama
Ömrünce sevgiye şiirler yazmış
Bıkmadan usanmadan avazınca
Haykırmış sevdası için yıllar yılı
Duymamış,
Duymak istememiş kimseler onu
Bir ömür bu feryatlarla geçmiş
Her gelen birşeyler alıp gitmiş ondan
Kimse duygularını bilmemiş
Yaşlarını silen, saçlarını okşayan olmamış
İki otuzu çoktan geride bırakmış
Ömür merdivenleri sona ererken
Yeniden sevivermiş birgün, hem de ölesiye
Sıcak yazların ardından gelen hazanlar
Onun ardındakı soğuk kış döneminde
Ömrünün son baharı başlarken
Demiş ki benim de sevgilim olsun
Soğuk yatağımda bir kadınım
Yalnız dünyamda bir güneşim doğsun
Kalan ömrümde can yoldaşım
Hasta günlerimde canımın doktoru olsun
Baharı,umudu, sevdası olsun
Ama, amma öyle değilmiş kazın ayağı maalesef...
Tüm varlığını o güzele adamış amma ne yazık
Ay akşamdan doğmuş, yine talihyüzüne gülmemiş
Elinde, ayağında ne derman kalmış
Ne de yaralı kalbinde kanamayan
Hançer ucu değmemiş
Bir küçük yer kalmış...
Şimdi, o yaralı yürek her esen yelde
Her düşen damlada, her uçan hazanda
Bitmez, tükenmez gecelerinde
Daha da yalnız,daha da garip
Daha da çaresiz kalmış...
Şimdi yüzüne ne bakan,
Nede halini soran varmış.
Varlıkla ölüm arasında yaşar olmuş.

18.03. 11
Suat TUTAK