Bu ne zifir bir sessizliktir...
Ölmüş yıldızlar bu gece
Başının hemen üstü karaltı. Yol boyunca bilmem kaç tane sokak lambası. Bir çift el, düz çizgiler koklayan. Aşşağıda attığım izmaretleri bir şey sanan mahlukatlar var. Onlar kadar ıssızım bence. Bence. Çünkü ya sence diyebileceğim bir ’sen’ yok. Bu balkon gecesi ne kadar sefa olsada ruhaniyetime, Cefadır bedenime. Hava ıslak, Hava ayaz. Hava koymaz ellerime. Bağırsam uyanırsın, Aramızdaki kilometrelere takılmadan. Bu ne zifir bir sessizliktir. Akarken gözümden pare pare denizler Hiç bir şey duymazsın. Sadece çiseleyen ses, İzsizliktir... ... |