Alfabem Bozuldu Adını Silince...
Ölünce
bir daha yaşama hakkı verilmiyor hiçbir canlıya odamın duvarlarına acılara meftun içimi boşaltıyorum asi yanlarımla hayata gelmeme sebep atalarıma rahmet okuyorum seviyorum seni karşılık vermesen de feri kayıp gözlerimle yolunu bekliyorum yüreğimin broşürlerinde saklıyorum seni yine bu gece yitirmekten korktuğum sen için dualar gönderiyorum Rabbime belki sesimi duyar diye… Alfabem bozuldu çıkarınca adının harflerini şiirlerim öksüz kaldı kalemimden kan damlıyor sızım, sızım yüreğime hayatla savaşacak kadar umudum kalmadı can yeleğimde bir damla su arıyorum yangınlara havada bulut yok yaşanmışlar üzerinde yaşanacak yerler inşa ediyorum kanamasız, ayrılıksız, bekleyişsiz… Garip bakıyorlar yüzüme bir anlam veremiyorum Yüzüme asmadım oysa içimde sakladım duygularımı acılarıma bir tebessüm istiyorum kısa manalı vazgeçilmez… Öylesine gelmemişim oysa dünyaya öyle ise neden acılar pelesenk olmuş yüreğime nerede benim kısmetime ayrılmış bir çift göz neden her gece sabahı tekliğimle karşılıyorum yaşam bedel ödemek mi hayata? Annem gidince unuttum en sesli gülüşlerimi Bedenim hüzünle sürdürdüğüm hayatın dar sokağında Sen nerdesin sevdiğim nerelerdesin seni de mi vurdu acılar özge aşklar düşünce yüreğine? 10 / 2 / 2011. İst |
anneye sevdigine özlem dizelere akmış,
kalem kelam daim olsun.
Annem ölünce unuttum en sesli gülüşlerimi
Bedenim hüzünle sürdürdüğüm hayatın dar sokağında
Sen nerdesin sevdiğim nerelerdesin
seni de mi vurdu acılar
özge aşklar düşünce yüreğine?