ADINI SEN KOY
Yalnızca senin için, yazdığımı sandığın
Bu son şiirimi de, haydi ’oku’ bakalım. Her satırı, her harfi ’benim’ diye umduğun Bu şiirin adını, istersen ’sen’ takalım. Oysa hiç biri sana, değildi yazdığımın Her imgesi ’ben’ idim kağıda çizdiğimin Bilmem farkında mısın, sana çok kızdığımın? Senin olan şiiri, gel birlikte yakalım. Benim tek gerçeğim var, sen bunu anlamadın ’Gizli öznem’ değilsin, desem de tınlamadın Ne yaptım ne ettimse, sen beni dinlemedin Madem anlaman için, göğe pankart çakalım. Kalbimdeki hoşgörü, giderek zedelendi Onun yerine öfke, yeniden tazelendi Aramızdaki dostluk ’rahmet olsun’ ölendi Saçma sapan oyundan, lütfen artık çıkalım. Git Mısır’a Sultan ol, ama benden uzak dur Ne ben seni kırayım, ne de gel sen beni kır Gelin çiçeğim derki; ’gönlünü kaplamış kir’ ’Taşı gediğe koyup’, biraz kulak bükelim... ASİYE ALEV AKBOĞA |