Zaman Durdu Sen Gidince
Zaman durdu sen gidince
Sokaklar kargaşaya döndü Sanki kıyamet koptu ellerim ellerinden gidince Sanki zaman alıp basını gitmişti hayatımdan Hayat cok zordu sensiz gecerken zaman Son nefesimde bir duman daha cekerken sigaramdan Umudumu yitirmiş serilmiştim öylece bir kenarda yanlızlıktan Soguktu bedenim üşüyordum Sanki günahlarımda senle birlikte gitmişti Yakmıyordu artık cehennem sıcagım Geleceğimi esir almıştı gecmisim Sanki kımıldayamıyordum bir an bile yerimden Geçmise takık zamana tutsak Bırak beni artık bitsin bu feryat Bogulduğum yeter amansız dalgalarında Savruldum durmadan sende bir yandan bir yana Tak’at kalmadı bak yüregimde Senden kalan hüznün hala üzerimde Herşeyi ateşe versem de bu soguk gecelerde Yakmıyordu senin beni yaktıgın gibi arta kalanları ateş Sarmıyordu alev benim sende kül olduğum kadar Zaman durdu sen gidince Ne gitmek geldi icimden ne de sevmek bir kez daha Bedenim cırılcıplak gündüzlerimde karanlık geceler saklı Her bir tarafım cıkmaz sokak Her köşede amansız bir şevkat Bogazıma sarılmış sanki yoklugun Yeter beni iki elinle boğdugun Bogazıma takılmış yutkunamadığım umudum Umutta biter sonunda baki kalan umutsuzluğum.. Bende sevgin firarda hapsi yatan benim zindanlarda Suçlu malum sensin amma tanık yok bendeki bu aşka Kefilim cinayet misali öldürdüğün bendeki sana Uzat ellerini kaldır şu karanlığı Aydınlığa o kadar açım ki susadım yarınlara... |