Masmaviliğinde bulut,güneşi çağırmış yine,
Uyanmış salıncakta çocuk,kamaşmış gözleriyle,
Çıplak ayaklarıyla uzanmış tüm beyaz kümelere,
Nefredi,kötülüğü üfürmeliydi son gayretiyle...




Tebessümüyle birleşti,güneş dahada aydınlattı,
Toprak zeminde yükseliyordu ayak parmakları,
Kucaklıyordu sanki uzanıp beyaz kümelerine,
Nefredi ,kötülüğü üfürmeliydi son gayretiyle..




Bulutlar seslendi sakın ağlama buradayız diye,
Toprakta boş durmadı ben neciyim ?bak dinle,
Senin için ne yapabilirim ? ben varım sen yaşa diye,
İşaret etti çocuk nefredi kötülüğü göm diye..



Bulutlar senin için oyunum,istediğin şekil nedir?diye,
Toprak istediğin kaleler benden,al işte inşa et döşe,
Hala niye mutsuzsun be çocuk,niye ağlıyorsun niye?
O ise inatla,işaret ediyordu,nefredi kötülüğü yenin diye..


AH BE ÇOCUK O İSTEDİĞİN DÜNYADA ÇOK ZOR,ÇOK ZOR,
AMA SÖZÜMÜZ SÖZ YİNEDE DENEYECEĞİZ SEN ORADA BİZİ BEKLE..
BEKLE,YA OLACAK,YADA YENİSİ İNŞA EDİLECEK CENNETTE..


YENİ DOĞAN BEBEĞİN SESİ YAN KOMŞUDAN GELİNCE,
SANKİ UMUTLARINI YAZIYORDU GÖKLERE YAZDIM İŞTE..

YAZARI BİNAY KAN
SALİHA HANIM
KAYIP SAYFALAR