d(el)i-len sağlam sözlerimi kurban verdim imlalarım; hatalarım uğruna kargaların kılavuzluğuna esir edilirken…. bir katreydim yolculuğa ilk koyulduğumda derin mevzularda boğazlarda boğulmamayı öğrendiğimde coşuyordu tufanlarım soluklarda söz verilmeden soramayan yara kanamadan saramayan ve soluk benizlerde nicedir sararmışlığın yılgınlığıyla allanıp pullanamayan renksiz bir allığım yosma yalanlarda renk cümbüşlerinde kırmızıya tutulduğundan beridir düşlerim aheste adımlarla gençliğime koşuyorum yokluyorum güneşi cami avlusunda unutulan dualara mıhlıyorum ellerimi sabır, dağlarda açan çiğdem çiçeğidir yüzüme sürdüğüm… sevdiğimin sözleridir bildiğim dil yaşama özlemidir gözleri, sureti delil! ne vakit uzansam hülyalara çarpar durur gözlerime gözleri sevdiğim böler uykumu toplayıp da çıkarır aşkımın çetelesini bebeğini düşürmüş bir kadın gibiydim omuzlarımda kabullenmişliğin çaresizliğiyle bilmediğim bir dil oluyordu olmayan bir delil ben seni severdim de biliyorsun işte… fulya/mart2011 |