Hatırlıyorum da onyedi yaşım böyleydi galiba

İki gözüm…

Diyorsun ya ben nerdeyim sen de
Şimdi ben nasıl anlatacağım
Hangi kör hece
Hangi sağır cümle ile başlayacağım

Diyorsun ya neydi bunun adı
Biliyorum hiçbir kelime söylenmemiş değildir
Ve biliyorum hiçbir sevgi yaşanmamış değildir
Sana söyleyeceklerim de ilk söylenmiş değil elbette
Ama bil ki
Bu bende ki sana olan ilk
Ve belki de son olacak
Bil ki Yusuf ile Züleyha hep anılacak
Yine bil ki belki bir gün Mecnun’un Ferhat’ın pabucu dama atılacak
Sana sevdam duyulduğunda
Hiç cilalı kelimem yok
Cümle kurmayı da beceremem

Seni seviyorum….
Hudutsuz , şartsız
Şeksiz ,şüphesiz
Çıkarsız ,umarsız
Nedensiz ,niçinsiz
Ama ,bile bile
Ve hep de öyle kalacak


Şebin Gülüm
Seni anaların yavrularını sevdiği gibi sevdim
Ve anaların yavrularını beklediği yollarda bekledim seni
Ve seni düşmanını yerle bir eden delikanlılar gibi sevdim
Biliyor musun yüreğinde ömrüm saklı
Ben biliyorum ki sende emanettir canım

Şimdi kalbim bir başka çarpıyor
Sabah için sabırsız
Sabahı tez getirmek için
Aydınlatıyorum bütün şehri
Göğsünün caddelerinden geçerek.
On yedi yaşımı hatırlıyorum
Ve seni öyle özlüyorum ki
Akşamdan sabaha
Kesiliyor sesim nefesim
Bil ki yanarsa şehir senin yüzünden
Ve yine bil ki bu hâl seni de yangınlarda bırakacak bir gün


Şimdi tüm ümitlerimi al avuçlarına
Hatırlamak üzereyken baharı.
Bir gül bahçesiyim şimdi
Adı yok ,şekli de
Bir damla suyuna muhtaç
Yaşatırsan yaşayacak
Öldürmek de elinde bil ki
Öldürsen de isyanım yok

Sen açtırdın ellerinle
Ayazda tomurcuğu
Yine sen uslandırdın
İçimdeki çocuğu

Hiç tanımadığım yüreğinin yurduna yürüyorum
Öyle güzel ki.

Yoksun ya yanımda,
Bu büküyor belimi.
Avuçlarında ısıt
Bak uzattım elimi

Taktın ya yakama gökkuşağı
Şimdi bahar bende üç yüz altmış beş gün
Dört mevsim

Şimdi varsın olmasın sabah
Varsın son kez doğmasın dağlar ardından güneş
Varsın bu gece ben öleyim ne çıkar
Ben seni çok seviyorum ya


Seni sevmek köprüler kurmaksa kelimelerden yüreciğine
Seni ne kadar sevdiğimin kanıtı olsun her hecem
Varsın şimdi ben öleyim ne çıkar

Bu bende ki sana kan dır sevdiğim
Bana ölüm sana can dır sevdiğim

Sen benim on yedi yaşımsın

H er zaman yanımda bildiğim sesiyle şiirime can veren güzel insan sevgili Mustafa ZORLA abime ve tüm şiir dostlarıma
teşekkürler en kalbi duygularla