---




Ne hain tuzaktı yüzük parmağın beyaz magma miva
Bir rüzgârdık çarpardık haddine deniz mavisi şiirleri
Yağmur başlardı göğe bakınca siyah mor kızıl yeşili
Birden gece olurdu pencereyi kapatınca tanrı yalnızlığına
Çözülürdü Ay ipinde yalan öpüşler içinde
Cebimde unutulmuş eski bir aşk kendine bölünmüş Metafizik
Yanılmadın Anne, beni doğururken bir şair gibi öleceğimi---


Kırılmış aynaların yüzünde derin çizgiler büyütürdüm
Aşk süsü verilmiş elma şekeriydi hep yalan söylerdi sevdiğim
Siyah saçları vardı anımsıyorum nefti el izleri sırtımda
Ben gurbettim o sürgündü kanayan gözlerle bakardım
Masal kuşuna inanırdık kader mukadderdi varoluşlarda
Ben sonkişottum çünkü aşka inanırdım kesintisiz
Buğulu bir acıydım dizlerimde beynime orantısız döngü
Bütün kuşların elleri vardı (emro emro deyndaro)



Anıları satarak çürüyecek bir embryo kalbiyim
Başka sabahlara gidiyorum kovuldum geceden siyah
Çırılçıplak ağlayarak ve kusarak
Bakmıyordu hiç kimse orda değilim çünkü
Yahu ne kadar çok öldüm sahiden
Islak gözlerde saklanan heterodoks mabet
Beni çoktan unuttuk ah yalnız öleceğim
Küfle dolaşıyorum dünyanın ekseninde


Bir masalın kadın rahibesiydin
Sübyan cesetleri yatardı başucunda
Bütün bildiğin duaları cin ritüeliyle
Zehirli bir yılanındin Âdemdim- Havva-
ateşle yıkardı ağzını her öpüşünde
Hera Kalbinin katranına düşen her şiirimde
Zehirledin bütün sevgileri biliyor musun
bir kitabın son sayfaları artık okunan

Az sonra ölecek Hektor---





CC_