MELODİNLE ÜŞÜYORUM
Bir romantizim arifesinde seni anıyorum.
İliklerime varana kadar üşüyorum. Ülpertisi müziyin ritminden değil. Seni hayal ettiğim için buz kesiyorum. İlkdefa hislerim bağırdı “bitti” diye. Alışkın deyil miydi bu zayıf beden bitişlere? Aklımın derinlerinde yükselen ağır melodi adımlarına, Eşlik etti sakince son verişlere. Gün yine aynı olur muydu erimiş güneşle? Kalkmam gerekli sahte gülüşlere. Kulağımı tıkayıp kalpteki serzenişlere. Sağırlığı yüklenirim yenik başlangıçlara. Gülleri koklamayacağım, kokunu unutmak istiyorum. Baharı tatmayacağım, heyecanını hissetmek istemiyorum. Dışarıda ak görünen kara yaslara gömülüp, Buz donuşlarımı sona heykellerken, sana geri geri adımlarla koşuyorum. Hayal alemi |