Havada,
hayal meyal hatırladığım,
sanki biraz sis vardı..
O sislerin arasında,
bir camii vardı,
bahçesinde gözyaşı...
Bir musalla taşı vardı,
üzerinde cansız bir beden...
Bir tabut vardı,
başında bir oğul..
Bir imam vardı,
tanımadı ki hiç seni...
Avluda cemaat vardı,
üzgün..ağlayan...

Bir mezarlık vardı,
eski tanıdıklar...
anan.. baban.. sevdalın..
Bir adam vardı,
elinde kürek...
Bir kürek vardı,
ucunda toprak...
Bir çukur vardı,
içinde sen...

Bir ev vardı, senin evin,
odaları kalabalık...
Bir mutfak vardı,
ocağında pişen helva...
Bir albüm vardı,
içi resim dolu...
Bir yaşam vardı,
herkesin anlattığı..

Bir kadın vardı,
adı Nesrin..
Bir Nesrin vardı,
herkesin sevdiği..
Bir kitabı vardı,
adı sevgi yumağı..
Bir bardağı vardı,
hep dolu gördü..
Bir anne vardı,
çocuklarının herşeyi..
Bir kadın vardı,
arkadaş, teyze, sırdaş..
Bir insan vardı,
kalbi som altın..

O gün..Her şey vardı,
ama bir de boşluk vardı ...
O büyük boşluk,
sevginin yokluğuymuş..

Bir varmış..Bir yokmuş..
diye başlardı masallar..
Bir masal yaşandı....ve.. bitti.
Geriye sadece ,
bir iki resim..bir iki cümle,
bir de sensizlik kaldı..


Feray Soydan