Kumsalda bir gölge olsam,
Ruhum boşalsa, beynim olmasa..
Kara bir vücudum ve saçlarım olsa..
Yüzümde olmasa mimik..
Bakışlarım, anlatmasa herşeyi
His duymasa, kalbim..
Koklamasa çiçeği, burnum..
Dalgalarda bir gölge olsam,
Her bir dalgada, vursam karaya..
Üstümden geçse binlerce ayak,
Ne ezilirim, ne de üzülür..
Ama, değilim.. Ne gölge..
Ne de GÖLGE İNSAN..
Onlar, kağıt gibi hissiz,
Karanlık gibi görünmeyen,
Seninle ama sensiz
Adları GÖLGE İNSAN..
Etim, derim, kemiğimle
Hislerim ve kalbimle
Ve de ayakta bedenimle..
Ben bir İNSAN’ım..
Gerektiği yerde acıma hissim,
İstediğim yerde acıtma huyum,
Belki, kayıplarımla kalbim kırık
Belki, yüzüm çizik çizik
Derim biraz buruşuk,
Ama kalbim, sevgi dolu..
Kuşa, çiçeğe, çocuğa
Değilim ki... GÖLGE İNSAN...
İyi ki.. Ben bir İNSAN’ım..

Feray Soydan