Henüz onbeşimde
tanımıştım seni..
Saçımı kestirip,
sana koşmuştum,
beğenesin diye..
Yirmili yaşlarımda,
dudağıma sürmüştüm
kırmız ruju,
ilk sana göstermiştim,
nasıl olmuş diye..
Yıllar.. sonra..
Arkadaş olduk,
sırdaş olduk, seninle
aynalar..
Benimle paylaştın,
sonbahar hüznümü,
İlkbahar sevincimi
İlk sende gördüm,
hayat yorgunluğumu..
Senden duydum ilk,
yüzümdeki çizgileri
Kimi zaman sevindirdin,
Üzdün, kimi zaman,
Oysa, biliyordum
çoğu kez doğruydu
cevapların,
İçimi acıtsa da sözlerin..
Keşke dostum dediğim
benzeseydi aynalara..
Ben severim!
Dostun acı söyleyenini..
Arkadan değil,
yüzüme söyleyeni..
Parlaktın hep,
ışığını yansıttın..
Ne zaman ki buğulandın,
Beni, bana göstermedin..
Gözüne perde inmişse ey dost!
Doğruyu bulman epeyce zor..
Karşındaki aynaysa eğer
Seni, sana kapatır..
Düzgün görmen için kendini..


Feray Soydan