KIR ÇİÇEĞİM ECE'ME
Pastoral şiirlerime tema olacak kadar özelsin
Tıpkı kırların kucağına kendini adamış Gönüllü çiçekler gibi… Çırçır böcekleri gibi hanendesin; Sesin melodik… Kırlara sinmiş kokun, Dokunduğun her çiçek bedenimi sağaltıyor Nesneleri özel kılan nedenlerimin Senin burada bir zamanlar yaşadığını; Hayal ettikçe Benim ben olduğunu hatırlıyorum Pastoral şiirlerimin Ecesi Senden aldığım ilhamlarla yazdıklarıma Uğur böcekleri konuyor Ve “her şair seni kıskanıyor” Ruhundaki gezintimle şair olmayı öğreniyorum Bak, herkes bu kırlarda şiir yazmakla Kimileri de gönüllerde çiçek ekmekle meşgul Sığırtmacılar hayvan felsefesini yazar Bizler insan felsefesini… Ah, hayatsal seviler… Ne garip değil mi? Kimi zaman neşeli kimi zaman da neşesiz Ama yaşamaya hevesliyiz Ve acılarına gönüllü kanaatkârlarız Ey, kırlarımın kanatsız Ece’si Ne Sarhoş edicidir Seni kendime bulunmaz bir Ece kıldığımla Yağmurları severim Seni sevdiğim kadar değil Bayramlar, özel günler vardır Ama bana özel olan seninle Yeşil çemenlerde sere serpe uzandığım günlerdir. Şimdi düş halindeyim; Sarı sütlü başak dolu ovalarda Kristal sularıyla mavi ırmaklar Seni yüreğime taşıyorlar Ve acımasız güzellikte Kuşların bitmez cıvıltılarıyla Uyanıyorum Ve sen kır çiçeğim oluyorsun Ecem. [email protected] |
büyük sevgi BU OLSA GEREK.
allah nazardan saklasın, amin.