İSTANBUL VE BENBugün şu yüreğimi uçurtmak istedim , İstanbul semalarında Kaybettiğim duyguları ezmek istedim,attığım her adım da Feryat figan,ağlamak istedim, maziyi her andığım da Ben yürüdüm kaldırımlar tükendi ben yürüdüm acılarım küllendi Kör bir bıçak değmiş gibi bedenim sızım sızım sızladı Dilim tutuldu da şu hayata diyemedim son sözümü Aradım gecemi,gündüzüme katıp mecnun gibi aradım Bulamadım şu derdime çözümü Formülü olmayan problem gibi ömrüm Sayfalar doluyor,sonuç bulunmuyor Adımlar tükeniyor,yolun sonu gelmiyor Çıkışı olmayan bir labirent gibi ömrüm Hangi yöne gitsem ,kapılar açılmıyor İşte,işte bu benim hayatımın öyküsü İki gözüm kan dolu yinede,tükenmiyor Hayatımın çilesi.... |