Kum Gibi Dağıldın
Lacivert giyimli düştü
Hayal meyal, aynalar mı? “E, düş önüme hayat” dedim Sen gül/dün Ben uz/akların yıldızı Meğer hayalmiş! Avuçlarımı acıtan dikenleri çıkarırken Anladım. Yağmurla ıslanırken Kocaman bir resim gördüm Asılarda afişlerin! Karşısına geçerken Gölgesizleştim! “Ünlü olmuştun” Gri gerçeğin heyula oldu Gözlerimde Oysa İstiklal Caddesi ne çok kalabalıktı! Bense yittik bir yalnızdım Hayalin bile fahişe kahkahaların dansını andırıyordu Her ünlenen bunu mu yapar sevdiğine? Bir de devlet baba sigarayı yasaklamış Satılması normal İçilmesi “kanser” ediciymiş! İnadına iki pakete çıkardım Ne seni ne de tekeli Kendimi yakmak için... … Galata köprüsünde balıkçılarla Kovalarda can çekişen balıkları izledim —Balıklar karada, insanlar denizde boğulurmuş. İkimiz de k/aradan boğulmuştuk Can havlimize yetişen ne bir kaptan Ne de sevisel yüzün… Gülücüklerim düştü denize Dalgalar alıp götürdü Bilmem hangi kıyılara, Hangi kumsallara bağışlayacak? Yanacak gene sensiz kumsallar… Yanacak elbet, sensiz düşen yüreğim. 2011@ |
şiirlerinizde ki anlatım ve ifade özgürlüğünde kendimi buluyorum bend
böyle yaşanmışlıkları anlatmayı seviyorum şiirlerimde
gerçekden anlatım tarzınızı çok begendim yüreğine saglık ne diyeyim daha
umarım hissettikleriniz hep mutluluklar olur
acı ce elem şiirlerinize yansımaz
yürekden kocaman kutluyorum sevgili şaire
sevgi ile saglıcakla kalınız efendim.....//