Muhayyel
Meçhul iklimlere gittin gideli
Her seher kokunu getirir rüzgâr Bazen menekşe bazen hanımeli Seni betimlerdi kışın yağan kar İçimde tutuşan korsun muhayyel. Emsalsiz bir peri dedim ben sana Gümüş sahilinde nöbetler tuttum Hasretini içtim hep kana kana Bende özge cansın sanma unuttum Çözemedim sırrın zorsun muhayyel. Gün geldi yutkundum boynumu büktüm Sözler düğüm düğüm doldu içime Sen giderken hasret genini söktüm Yağmadın içimde kuruyan çime İçimi kavuran harsın muhayyel. Sakladım adını kendimden bile Vedaın takvime düşen çığ oldu Bu imkansız aşkım düşmesin dile Gidişinle gözlerimde fer soldu Tasvire sığmayan yârsin muhayyel. Ankara,28.02.2011 |
tebrikler.