Yokluğun İnfazı
Bu gece aşkın infazı düştü kalbime
Gecenin rahmine düşen cellât gibiyim Kendi ölümle buluşmadan geliyorum Hüzün halkaları takmışım boynuma Yar dedikçe soluyorum Gizemli ışıkların umutsuz girdabında Anason kokulu esintilerde sarhoşum Kırılganlığım benliğimi kemirir içten içe Paslı yelkenlerde savrulur geçmişim Sen giderken ben ölürüm Korkuyorum şah damarımın soluk renginden Ya düşerse Beynime kurt diye umutlarım Umutlarım ah umutlarım Adını sayıklarken uykularımda Hayra yoralım yatağını yımış nehirleri Ey yakamozlar ey güneş ay gidiyorum Sonsuza dek elveda Düşlerimde buz tutmuş gülüşler avunur Harında kasıp kavurulurum Doruklardan sıyrılır geçmişin Gölgelerine düşüyorum Gölgelerinde üşüyorum Kana bularken nefesim geceyi Bitkinleşmiş yüreğimi Acının kantarında satılıyorum Azrail can diyor can Susuyor çığlıgım Eriyorum gözlerinde Ve sarılıyor boğazıma hasretin Batıyor bir bir sen yüklü gemilerim Yokluğuda infaz ediyorum kalbimi Yazan Remziye Çelik Düzenleyen_Mustafa Doğan 18.2.2011 Sayğı değer dost Mustafa Doğan`a şirimdeki düzenlemelerden ve nadide muhteşem sesiyle renk verdiği için sayğılarımı sunuyorum çok teşekürler can dost.. |