KARA AĞAÇ
tenimden çürükler topla
teninle yak ! ağırlığım çocukluğumu emiyor sense kendime olan yüksekliğimde bir gökkuşağı arıyorsun mevsimine için-için kuruyorum.. bana bulut yap çocukluğundan ya da büyü gökyüzüm ol yoksa gölgeme düşmüş bir yağmur damlası gibi kök olacaksın öleceksin bunu bil son dalım çürüyünce |