Zamanla Alışıyorum Herşeye...
Kâbus gibi çöken gecenin yarısında
Medet umarcasına yıldızları sayıyorum bir bir. Hangisi sana daha çok benziyor diye bakınıyorum. Ama bir türlü bulamıyorum benzeyenini sana. Öfkeyle kalkıyorum yerimden Dilimde küfür homurtuları, Karanlığa inat Yakıyorum bütün ışıkları... Biraz gözüm kamaşıyor, Hatta biraz da başım dönüyor. Ama yokluğuna alıştığım gibi Aydınlığa da alışıyorum zamanla... Taha Yasin YÜZBAŞIOĞLU |