GECE SONATIİkiye böldüm ruhumu Araf ve hira Atıldım işte arena Kargı gürz ve kan kara Y a r a l a n d ı m Kağıttan mı düşler kurardın Islanıp dağıldın ilk yağmurda Çağırdın geldim iki dize yedi ülke Zordu gerçek sığmadım hiç bir gölgeye Çıplaktım Öyle soğuktu karanlık ve ıssız K a p ı n d a _ k a l d ı m Kapı dedimde aklıma vedasız gidişim Yenilmiş kirpiklerinde bu rüya Ve adam iç organlarımdan P a r ç l a n d ı m Unut beni Kan taşımaz artık hiç bir hücre Atomlarımdan Öldüm Ahh Hera Nedir külün özgün ağırlığı Bir kibrit bir orman Bütün suları yak Sonra iki ağaç dik düşlerime Dar’a sını al Kendini böl B e n i _ ç ı k a r Beni çıkar koynunda Gözlerinden öperim ah tenha Tura dedim kaybettim Silinmişti yazısında aşkın tarihi Zaten yalandı ve ihtimal Hep kolay olanı seçerdi Sonra ruhunda döngüsüz labirent Düşüp kendi gölgesine Ö l ü r d ü _ h e p En çok ellerini sevdim beni sen öldür diye Yazgısı avuçlarında ateş ülkesi En çok ben sevdim beni sen öldür diye Öyle bir akşam an sızın Aysız olsun gece Ve Allahsız bütün şarkılar Bir şiirin namlusuna tek kurşun... Uyandım ezan okunuyordu Şafak izbe bir oda da tutsak Sildim beynimin alfabesini Zamanıdır Gitmeli Dar zamanlarda bir gün Kesip diz(e)lerimde sürgün Ve son masalı bir ömrün... Cumali Çorbacı |
bu şiiri okuduktan sonra
mükemmel bir şiirle uğurlanmakiçin..
Saygılarımla..