Sıradandı Adamdı
Sıradandı, adamdı; yapmasa da hiç hata
Takdir, taltif bilmezdi, rağbet; mala, sıfata. Sıradandı, adamdı; hep üretti zengine Bilmez miydi gerçeği; herkes dengi dengine. Sıradandı, adamdı, geri durmaz işinden. “Tuzluğum var” diyenin, gitmez idi peşinden. Sıradandı, adamdı; bilir idi yerini, Baş üstünde taşırdı, mektep görmüş birini. Sıradandı, adamdı; kasketi hep başında, Elinden gelmez bir şey şükür, dua dışında. Sıradandı, adamdı; toprakları ekili, Olmadı ki dünyada, tek ağacı dikili. Sıradandı, adamdı; hor görseler, sövseler Bildiğinden caymazdı, saat başı dövseler. Sıradandı, adamdı; “efendiydi” unvanı. Göçüp gitti dünyadan, boş bıraktı devranı. 02/2011/Konya |