Otostop
Belki sen orda
İstanbul istikametindeki herhangibir caddede Koluna sevgilini takmış yürüyorsun... Belki ben burda Ankara istikametindeki herhangibir caddede Koluma yalnızlığımı takmış yürüyorum... Sen Kolundakini düşünüyorsun, Ben Beynimle kalbim arasındaki mesafeyi düşünüyorum... Sen Üç milyar kadın arasından seçtiğin sevgilinin kulağına Aşk sözcükleri fısıldıyorsun, Ben Beynimle kalbim arasında otostop çekerken yakaladığım yalnızlığımın kulağına Birkaç küfür fısıldıyorum... Sevgilin yanağına Ufak bir öpücük konduruyor, Yalnızlığım yanağıma Okkalı bir tokat indiriyor!.. Gözlerinin içine bakarak Gülümsüyorsun yanındakine, Gözlerinin içine bakarak Ağlıyorum yanımdakiyle... Mutluluğunuzla mutlu olamıyorum... Yalnızlığıma sarılıp kendimi avutamıyorum... Lafı uzatıyorum uzatıyorum bir yerlere varamıyorum... Aslında söylemeye çalıştığım şu ki; Beynimle kalbim arasında Kilometreler var!.. Beynim hep İstanbul... Kalbimse hep Ankara!.. Ve ben ne yapacağını bilmez bir halde Beynimde yabancı, Kalbimde mülteci Otostop çekiyorum Yalnızlığımı bulduğum yerde!.. |
Aynı zamanda duygu ve mantık çekişmesi de diyebiliriz...
Zor şairem....
Ama ne güzel bir uslup....
Ne güzel bir şiir....
Kutlarım yürekten.