Şehir ve sevilmeyen
Nesi var bu insanların
Herkes bir şeylerden şikayetçi Kimi gidenlere ağlar Kalanları göndermeye uğraşır öteki. Sevmiyorum bu tekdüzeliği Aceleyle etrafta koşuşturan Bir bardak suda yalancı fırtınalar koporan insanların Uğultuyla çıkardığı sesleri sevmiyorum. Aynı bakan gözleri aynı konuşan dilleri Kırılgan parmaklı elleri sevmiyorum. Hani insan en karmaşık denklemlerin çözüm şekliydi Hani insan dünyaya bir defa gelirdi Daha yaşamın farkına varamamışken Ölmek için bu ne acele peki. Zaman mı eksik olan Ya da inanç Yok yok belki de sevgi Mutlak sevgi En çok sevenlerin kirlettiği. Kötüler kartlarını s/açadursun İyilerin de biraz kötülük yapma zamanı gelmedi mi? Düşünmeyi sevmiyorum Ya da bilmiyorum Ama ne fark eder ki Sonuçta tek bir kapıya çıkmıyor mu hepsi. İstediğin cevabı alana kadar ondan Aynı soruyu farklı şekillerde sormaksa yaşam Ve sen hala bir cevap bulamadıysan (herkes gibi) Yaşıyorsun demektir inan. Ölümse Şimdilik yalan. Gün ortası şiirleri/Kaos |