"Eğer ölümün adıysa ayrılık
Ne olur günaha zorlama beni artık "
________________________________

"Eğer ölümün adıysa ayrılık"

Bir büyüğümün ayrılık ve ölüm üzerine yazdığı yazılarında, "ölüm ile ayrılığı tartmışlar, ayrılık elli dirhem ağır gelmiş" sözü geçerdi. Ben de bu söze katılırım. Ayrılık acısı ölümden daha beter...İnsanoğlu başına gelince katlanmak zorunda kalıyor.

Katlanıyor ama nasıl? Sürekli kan damlayan bir yürek yarası, kurumuş göz pınarlarından içine akan yaşlar,
Hep aynı şeyleri düşünmekten durmuş bir beyin, kalabalığın içindeki yalnızlık hissi, kimselere anlatılamayan, paylaşılamayan yürekteki o köşe...Acabalar, keşkeler, cevapsız soruların içinde kaybolmuş dün,
yürek ise çaresizliğin içindeki çaresiz çırpınışlardan yorulmuş kafesteki bir kuş ve ümitsiz yarınlar...Bu ümitsizliğin içinde zorla sürüklenerek devam ettirilmeye çalışan bir hayat.

"Ne olur günaha zorlama beni artık "
Bazen yaşama hevesimiz kalmaz, gitmeyi kurtuluş , acıların sonu olarak düşünürüz.Sonra "Allahın Gücüne gitmesin" deyip toparlanırız. Hayatımız bir kişinin sevgisi üzerine kurulu değil ki...Sevenlerimize de sorumluyuz.Sanırım "Ne olur günaha zorlama beni artık " sözünüz ben de bu çağrışımları yaptı.

Tabiki şiirin anlatmak istediğini şairin kendisi kadar çözümleyebilmek mümkün değil.
Yazan , hissettiren yüreğinize kaleminize sağlık...
Kutlarım Hocam...
Saygılarımla ...