Son Güz Gülü
İlk tek ve Son Sevgili;
Hızlı tükendi uzun yıllar, Bir umut bekledim oysa ben, Yıllar yeni acılarla giderken. Bir umut saklı durdu içimde, Ama acılar hep aynı biçimde. Dizeler bile yazdım sana; Bazen rüzgar olup estim, Yağmur olup vurdum pencerene. Ama hiç birine dönüp bakmadın. Bu acı derinlerde yitmedi, Kalemler yazdı tükenmedi. Ama her şey sonsuzluğa gitmedi, Acı dolu uzun günler bitmedi. Bu bir on dört şubat düşüdür, Güz güllerinin geri dönüşüdür. Son dizeler artık senle ilgili, Aşkım son kez senden bilgili, Şubat soğuğunda kalp epeyce kırık, Sence hoş mu bunca uzun ayrılık? Sana bu son yakarışım olacak, Nasıl olsa gönül yalnız kalacak. Güz gülleri çok yakında solacak? |