Hayat bir kuş cıvıltısı işte...
Ne susturabiliyorsun ne de bırakıp gidebiliyorsun.
Hem vazgeçilmez hem de yakıcı,yıkıcı.
Hem bertaraf olmuşum artık,tarumar,
Göçmüş bir viraneye dönmüşüm...
Neden herşeyin bir sonu var?
Neden güzel olan herşey çabuk biter sanki?
Ve kötüyle mücadele etmek zorunda kalırım neden!
Kimse anlamıyor sanki kimse duymuyor feryadımı,
Kimse kulak asmıyor hıçkırıklarıma,
Ve kimse ortak olmuyor haykırışlarıma.
Hükmedemiyorum artık ağlayışlara,
İsyanlara tutunarak yaşayamıyorum..!
Umutlarımı terkedip gidemiyorum,
Mutluluğu da hüznü de bırakıp gidemiyorum hiçbir yere,
Gidemiyorum bu şehirden...
Aşkları silip bir yere fırlatamıyorum,
Sevgiye yalan diyemiyorum hala,
Acıdan zevk alır gibiyim.
Onca yaşanmışlığa rağmen yüreğimin tetiğini çekemiyorum hala neden!!!
Ve yıkılıyorum,yine düşüyorum yerlere yığılıyorum...
Ama yine de senden vazgeçemiyorum hayat!!!