uyandırma sakın geceyi
kınından çıkarsa kalemim
şuursuzca yazarım akşamdan artan karanlığı gözünden damlayan son mavi son kıyısı bu okyanusun şehri kuşatan hesabıma kalır masum günahların yorgun bedenimde öderim uykusuzluğu küfran etmem kalbime acısında yaşatırım yıllara inat şarktan başladı eylül rüzgarı oldum kanatlarımın düşlerinin dalgalarında salındım bin bir diyara Munzur’ un saçlarını okşadı sabıkalı avuçlarım Ağrı’ nın çiğ yağan yeşilini çaldım gözlerime doğarken topraktan yaprağına kan damlayan bebekler topladım sana tebessümlerin sıcağında yandı hüzünlerim geldi vakit dindi yağmur çiçek renklerinde açtı güneş gece uyanmadan sar yalnızlığımı yar.. |
dindi yağmur
çiçek renklerinde açtı güneş
gece uyanmadan
sar yalnızlığımı yar..
cok güzel seslenisti yar a,
vakit tamam diyorsa sair
duyurmalidir sesini...
kutlarim yazan kalemi
sevgilerimle