Sema(29),(6),(17)
Ruhum ne, ’Olduğum Gibiliğin’ hışmına uğruyor hep,
Bedenim olursan, ’Göründüğüm Gibiliğin’ zulmünde... Anlaşılır ol, bir tekilliğin, yamaç yalnızlığının sesinden Yine de gel, Aslına, yazacakken ben Mevlana Geldi Aklıma. Açılır, duaya beni anlayasın diye Mevlama. Ellerim, yüreğim, gözlerim... |