Sezgi Mayidendünden azametli... bugünden bilinmez yarınımız var ey sevgili içimizdeki tat yetmezin meyvesiyiz azalan bizde çoğalarak gider gidenimiz ağızdan dökülenler hep sallama sağlama bağladıklarımız sadece bağlama beni bağlama... iki dilim lafınla affınla sevgili ben koparak azalırken ulema evrenine sen ne beni anla ne de kendini beni bağışla bu akıl vurgun yemiş bir kere şu akıl almaz budala insan yaşamında ben kanattım aklımın dosta uzanan ellerini insan denilen mahpus parmaklıklarında temennim ben yandım sen yanma ey sevgili |