Anne - IIIŞiirin hikayesini görmek için tıklayın /Nerde masallarım o masum hayallerim
Ben ne zaman büyüdüm anne, kirlendi ellerim Nerde sevinçlerim o bahar gülüşlerim Ben ne zaman güz oldum anne döküldü çiçeklerim/ …en fazla büyürüm yaşarken ölünmüyor anne... heybetinden korkuyorum nicedir ağırlığıyla üzerime abanan hayatın ve zavallı bir tarla korkuluğu gibi kendi gölgemden ürküyorum anne gülemiyorum en çok sevindiğimde ağlayamıyorum en çok üzüldüğümde gülüşlerimde mi saklıyorum hüzünlerimi acım kaç karat eder şimdi anne? yıkılıyor kurduğum en sağlam köprü kara bir is bulaştırdım ihtişamlı geçmişime dostlarım kayan yıldızlar kadar aceleci ve kırılgan anılar biriktiriyor geleceğe teselli değil senden istediğim bir bilsen kalbim çok fakir diyorum ki; uçurmak için ümitsiz yarınlara bana biraz umut satın alabilir misin aynalarım çok yorgun pusunu sökemiyorum düşlerimle/gülüşlerimle yazmak değil de en çok, yaşamak yoruyor anne… - söylesene; dünya, kalbin kadar büyük mü anne ? - fulya/ocak2011 |
Aydınlıklar önümüzde gider....
Sizi de bir ana doğurmadı mı...
Analara kıymayın efendiler.....
Ne zaman dara düşsek.....canımız yansa.....sığındığımız en emin yerdir ANA kucağı. Hangi yaşta olursak olalım
hep muhtacız sıcaklığına.....Ne güzel ifade etmişsin sevgili Fulya çok ama çok güzeldi dizelerin Sana ANNE sıcaklığında sevgiler yolluyorum.......