Çay Gülümser Zamana
Halka halka dumanı üstünde iken çayın
Simidinse kokusu aklını çeler ayın Şükrün fotoğrafı olur onlarla manzara Haset bürür içini kaşanenin sarayın. Her nefes huzur sesi her sözse albenili Bir peri suret bakan alna düşer kekili Cam sonsuz kam alır çayı bağrına basmaktan Çaya keser aynalar olur yöre çay ili. Mevsim kış yaz fark etmez içlenir her dem demlik Kâğıt kalemi özler hasetlenir kalemlik Yârenlik çayla özdeş gerisi teferruat Dudaklardaki hasret dost bağında sitemlik. Halkalansın buğusu ince belli bardağın Meftunu olur çayla tereddütsüz şar dağın Kent soylu düşünceler kaynar da semaverde Yakasında gül misal gülümser hep kar dağın. Çaya dair ne desek suyun gönlü hoş olur Su ateşle barışır ünsiyet bir hoş olur Damıtılır güzellik bir peri merhaba der. Çaysız muhabbet tatsız mekanlarsa loş olur. Zamana gülümseyen billûr bakışlı peri Odur ılgarla giden tolgalı huzur eri Cazibesi kudretten ondadır pürüzsüz ten O bizi meftun eden doğduğu günden beri. Ankara,30.12.2010 |