kumru ve baykuş
kara yerin
kumrusuydu öyküsü bilindik... tekrar yazmayı denedi baştan.. ilk hecede tökezledi.. yamandı yeniden yaşam vermek yaşanmışlıklara.. baykuşuydu bir yeşil vadinin uçmak istedi kumrunun öyküsüne... kendine ait değildi kanatları... öykü dalsızdı umarsızdı ince ince sızıydı kumruda konamadı... yola düştü.. bir gül düşer gibi bir buruşmuş kağıt bir kullanılmış peçete bir izmarit gibi kenara ilişmeden dokunmadan bir yüreğe... yola düştü... yol da bir düştü... zaman alıp götürürdü nasıl olsa en körpe dala asardı... yeşillenirdi çiçeklenirdi.. mutlanırdı umutlanırdı öykü nasıl olsa... kumru geceye düştü baykuş düşlere gece kara yerde kara otlar bitti kendince... gecelerde.. 19/01/2011 ödemiş |