Yar…
Kelimeler o an
Manasıyla ahenkleşiyor
Yazılan ne varsa aşkın lisanından
Hakikatin lahzasını şerh ediyor,
Kalbe sürur veriyor
Yaşamak nefes almaktır diyor
Lakin aklın ve izanın mübadelesi
Kalbin hicranıyla meşk ediyor
Nefsim ne kadar
bu minval üzere raks ediyor
Sazendenin bin hüznünü
Sahnede aşikâr eğliyor

Asa daldır,
Bir anlamda da odundur
İnsan candır, kandır
Ve fakat irfanı ve idraki nispetinde
Aşk için vardır o bir sınavdır
Sabır iradi olmak,
Kalbi lekelerden kurtulmak,
Ruhu esarette bırakmamak
İçin nasib-i evladır
İlim düşünmek
Ve fikir üretmek için kardır
Hakikat ve hukukun
Şahitliği yoksa neden vardır

İnsan yarsız
Olmaz, gönül kurur
Akıl maksatsız akil olmaz,
Nefsin payesi için zikrolunmaz,
Kul olmakta ihsansız olamaz
Kalbin nidası, ruhun
Feryadı hakikat-i aşk içindir,
Vesileler içinde
Zikrolunan esindir solmaz
İnsan sual etmedikçe, tahkiki
Evvel emirde nefeslenmedikçe,
İlmi yakın hissetmedikçe olmaz

Hissiyat iyidir,
Ehliyet sahibi için berekettir
Lakin akıl ve ihsandan nasipsizse
Nicedir, fikretmek takvayı celildir,
İradi olmak kul için vectir
İnşirah kalbi telakkide hasrettir,
Ecir ve çileyle iç içedir hiçbir
Dert sahipsiz değildir kul içindir
Neden ehliyet liyakat ister,
Sabretmek ve fikretmek aşksız
Bir gönle hüzünle hicranı zerk eder

Öncelikle
Ne yaptığımız bilmeliyiz
Nedenlerinde nefeslenmeliyiz,
Hakikat lahzasında
Gerekçelendirmeliyiz,
Keşke dememeliyiz, tesadüf
İtikadın manasında bulunmaz,
Şans hezeyandır, nasip
Lahzasında aşka ram olamaz
Kul hukukunu öğrenmedikçe,
Merakını takva cihetinde
İlme hasretmeyince aşkı da bulamaz

Mustafa Cilasun