Kör bir gecenin sağır ve dilsiz yolcusuyum bu gece
Her şeyi bir kenara atarak gidiyorum bu gece,

Biliyorum kırılacaksınız gökyüzünün melekleri size vedasız gidişimden
Biliyorum bu gidiş bana da kalanlara da acı verecek, yalancı düşlerin ardından

Vedaları sevmezdim biliyorsun ya, sessiz bir yolcunun yüküydüm ben
Davetsiz gelmiştim bu şehre misafirdim bir gün rüzgârla bende yön değiştirecektim…

Gitmek için aldığım bu karar hiçte kolay olmadı,
Her şeyimle gitmek, bir çırpıda hiçbir şey yokmuş gibi davranmak,

Ey vefası eksik şehir, seni tanımadan önce yalnız bendim,
Ama asıl yalnızlığa mahkûm hükümlü senmişsin,

Yıllardır içinde ne sevdaları barındırmışsın, ne aşklara tanık olmuşsun
Fakat kimse seni görememiş, bir gün olup sana “bir derdin var mı?” diye sormamış

Seninle yaşadığım acı, tatlı ne varsa sırtımdaki çantaya koydum…
Zordu ünlemlerle başlayan cümlelerime noktalar koymak, zordu yaşam

Nefessizdim bu viran şehirde, soluksuzdum…
Taş gibi betondu başımı çevirdiğim her yer,

Sıcak olan bu şehirde üşüyordum artık, rüzgâr bile rahatlatmıyordu beni
Ne derdin var diyenlere –hiç diyor ve bensizliği mide alarak gidiyorum

Veda etmeden,
Sesizce, son bir şey gitmeden affet beni şehrim isyanım sana değil, içinde olan taş kalplere…