VURGUN YEMİŞ MUTLULUKLARIM
Vurgun yemiş mutluluğum
hangi ağacın önünden geçsem bir kuş yolumu kesiyor bir parçamı bulmalıyım öbür parçam dizlerimi bekliyor kendimi didik didik ediyorum derin bir sükut çöküyor yalnızlığım tütüyor sonrası derin bir sükut bütün yuvalar boş ağaçlar kuru şeytani bir ayaz vurmuş vurgun yemiş mutluluğum alınyazısının en şairanesi ben de metruk kervansaraylar gibi yalnızlık kendi gölgemi bulmalıyım leylakların açtığı bir köye varmalıyım… Mustafa kaya 10.12.2005 / beylerbeyi |