Hiçbir şiirimin hikayesi yok aslında.Anlık karamsarlık hülyalarımın dillendirilmesiyle oluşuyor hepsi.Yani hiçbiri kimseye hitaben yazılmıyor ya da yaşandığı için...
Ama bunun bir esin sahibi var.Okuma anlama teknikleri dersinde yanımda uyumak üzere olan arkadaşım sağ olsun demek istiyorum.
Bir sıkıntısı vardı, soramazsınız öyle derste,konuşulmaz.Bende şiirin ilk iki mısrasını ona yazdım, gösterdim.Karın ağrısı varmış:) ve sonra olanlar oldu.Derste not almak yerine bu dizeler geldi peşi sıra....

Üzgün görünüyorsun çocuk
Sana güzel şeyler söylemek isterim
Sanırım paylaşıma ihtiyacın var
Bu kocaman dünyada
Yalnızca sen değilsin
Dudak büküp beni de üzme.
Kâğıttan gemilerini al da gel
Misketlerim evde kaldı
Çocuktum, unutmuşum işte…
Hadi çocuk,
Tekrar hatırlat düşlerimi bana
Kurallar bizim olsun
Ebeleri kurtaralım saklandıkları yerden
Kaf dağların ardına çıkalım.
Boya kalemlerini de getir
Dilediğince boyayalım gökyüzünü
Yarışalım seninle
Uçurtmaları yakalayalım
çocukların avuçlarına
Paylaşımlarımızı çoğaltalım.
Bana dünya keselim kâğıttan
Senin düşlerini çizelim sayfalara

Sonsuzluğa,
sonsuzluğa…

Sende, bende kalalım yarınlara
Dolaşalım diyar diyar
Selamlayalım senle insanlığı
Paylaşımlar dağıtalım, gel.
Poğaça, börek koklayalım
Bir çay içelim seninle
Sabahın köründe bir köşede
Gülelim kahkahalar atarak
Konuşalım uzun uzadıya
Anlatalım,
Dinleyelim…
Kucaklayıp dünyayı
Seninle,
bambaşka diyarlara ilerleyelim...
Yürüyelim durmaksızın
Birbirimizi keşfedelim.
257