Geceye yanaşan zamandı.
Gökyüzünde ay gülüyordu.
Şapkamı unuttuğum ilk akşam,
Kara kara karlar yağıyordu.
Sana yazdığım son mektupta
Gizlemiştim hıçkırıklarımı.
Yaralarımın çığlıksı sancısı
Gözlerimden damlıyordu.
Okuyamıyordun...

Kaybolup gitmeyi isterken yine
Olmuyor, üşüyordu ellerim.
Aklımda şapkama dair anılar,
Mutlu bir sonbahar özlemindeydim.
Hediye ettiğin şapkamla sana gelip,
Nice güzellikler anlatabilmeyi istedim bugün.
Seni unuttuğum gibi unuttum onu da.

Güya bir bütün sayılan pantolanlar gibi
Kaçıyordum diğer yarımdan,
Tam tersi istikametine.
Korkuyordum birbirine karışırsa diye ayaklarım.
Ürkek adımlarla sokaklarda yürüyordum,
Son bir sonbahar daha yaşama adına...

Zaman ererken geceye,
Kurgusuz bir düşüncedeydim.
Bir kitap arasında şapkam,
Mektubu(mu)n baş cümlesiydin.