YOKLUK GEL BENİ YUT DİYİYORUM
.......................................14/02/2003
yüreğimin kulaklarımda büyüyen çığlığıyla çığlık atan rüzgarların ağzına bırakıyorum ıstırabımın ve azabımın sessiz çığlığını annesini bekleyen yavru bir kuş nihayet susuyor ve annesinin yanına sokulup titreyerek yatıyor güneş başını şehre yaslayıp büyüyerek batıyor güzün kokulu hüznüyle tanrısal bir çığlık atıyor kanlara bulanan ve can çekişip duran mısralarım insan gözlü bir kedi etrafa ezgin bir neş’e yayıyor ve akşamın maviliğine göz kırpan yıldızlar kayıyor insanlar dilek tutuyor benim içim üşüyor ve sararıp solmuş bir ayın hüznü düşüyor gecenin örtüsüne bürünen bulutların üstüne kalbim bu aşkı unut diyorum yokluk gel beni yut diyorum göğssümde patlayan sıcak dalgalarla üşüyorum boşluğun n’hoş ve o boş boşluğuna düşüyorum |