paronayak düşlerin bağ bozumu ...
makamı olmayan aşkının hüzzama boğan yalnızlığı içindeyim ,
gece dalları kırık ,
gönlümün içinden süzülerek akıyordu yaşantıma
tanıma gelmez bir ruh halindeydi bedenim
zamanın küs anlarıydı
küskünlüğün içindeki zamanda ben susmuştum
kelimeler gittikçe yavaşlıyordu beynimde
bir makamı olmayan aşkının hüzzama boğan yalnızlığı içinde kıvranmaktayım

soluk ucu yırtık bır fotoğrafın içine kazınmış hatıralarında
yolumu kaybetmiş bir haldeyim
bir sis örtüyor geceyi
sesin düşüyor sesime
telefonun bir yanında sen
soluk alışların dudaklarıma çarpıyor.....
bir nefeslik kavuşma anı ,
yokluğunu vurgularken ,
vuruluyorum ;
kelimelere düşüyor gölgem


takılırken ezberlerime gece saçlı kadınım ....
ilah gözlerinle sen özgürlüğüne bulanırken
solan gün içinde
kimsesizliğimde bırakıyorsun ;

kırılma noktasında ;
geçmişlere sarılı yaşamın
ismini koyamadığı geleceğe yol alması
soluğumu tutuyorum her zamanki gibi .....
düşümündeyim ;
nefes alışlarımdan kaçmaya çalışıyorsun ;
nafile ibadetlere ;
çıka gelen yalanlara alışmış bir şekildesin ;

loş bir oda ;
saklanıyorum ,
olacakların tüketmesinden saklıyorum ,

hala senin bulmanı bekliyorum ;
beni bulamazsan , beni vur sevgili
ölüm senin ayak izlerini taşısın .....