ayrılık ölümün koynunda saklanırkaranlık gecenin sarmaşığı ve rüzgar yansıyan hayalin iki saklanmış yüzü . kelimelerin sus olduduğu hayatın puslarına gömüldügü saatlerde .... yorgun geceye ; ertelenmiş rüyaların eklendiği zamanlardayım ... düşsel boşluklar , çerçevelenmiş hayatın yanı başında dikilirken ... köreltilmiş duyguların az ötesinde caresiz bir mum ışığı... vurulmuşum .. beynim yorgun .... giden dumanın ; beynime ulasırken narkoz etkisiyle acıya boyanmış bir mavi kayıp gidiyordu ; yoksun gözlerinden. Kimseye rehin bırakmadan yüreğini ; ve ben çırılçıplak gecenin içinde kelimlerimin devrilişine engel olamıyorum.. ayrılık ; ölümün koynunda saklanırdı nede olsa ... kendisini kabul etmeyecek yeryüzüne inat.... |