KİLİTŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Sevmek var olmaksa
Başkasına uyanmaksa uykusunu Ruhunla anlamaksa Çeliğin su noktasını Tomurcuğun sesini İçine eğlamasını Susularla bağırmasını Duymaktır... Bir şiirle çiğnenen ölü şairler Eski bir maktülüm tabutunuzu öptüğüm Külün eğimi ortada rüzgar Kemiklerime okunan son amentü Düşecek bahçenize-ey yaşayan ölüler Ey aysız bir gecede ışıyan katran Katilim ağıtcı yağmur tanığı bir kadın Ağzıyla örtüyor üstümü taşın uzamına Dante Lucretius yırtılmış yüzüm Üçüncü ayağı darağacının işte geldim Asın ulan asın kanayan bir gülün yeşiline Öylesine intihar bu Kapının kilitte unuttğu sokak Ve bir duvarın unuttuğu pencere Ve hiç yüzümü unutmayacak İşte böyle bir aşk... Bir gölge iskeleti teşne bir ay Esmer bir büstün ruhuna sığınan gece Kör diyorum bir yarasa düşüyor sesime Bu koca kent evet bu kent bölünüyor içime Önce hatırlıyorum susuyorum sonra neden burdayım O risale de hatırat ve unut beni Diyorum fakat bu kaçıncı ricat Belki de hiç olmadım ben yoktum Kim benim kadar kendine sadakat İşte böyle bir aşk... Ben iki değidim hatırladım Biz ikimizdik anımsa üç nokta Ah bilmiyorsunuz uyudum mavi bir ağaçla Alnına yürüyen saçların siyah ayna Ellerimi hadi anımsa hadi anımsa h a d i Ey sayrı sevişmelerin dehşeti çıplak İşte böyle bir aşk... Arardım sevmeye ah kalbin orda Üşürdü aynaya yansıyan mavi Çaresizdir menzili kırık zaman Yol geçse şimdi burdan bekle de sen Avuturum hükmümü kalbim orada Düşlemim hayalini çizse gölge bir güle Bir şiir daha yaşayacağım ellerimi getirsen Ah çiçeksiz bir mezarım şimdi ruhum Puslu bir hayal öznesiymiş vuslat İşte böyle bir aşk... CÇ_ |
Kim benim kadar kendine sadakat
güzeldi
en çok da bu söz çok dokundu..