Bir telaşla çıktım evden,daraldığım sisli puslu bir ruhsuz gündü,
Çantamı kontrol ettim,kitabım içindemiydi,çok çok önemliydi,
Aziz Nesin kitabı,güldürürken mizah içinde düşündüren adamı,
Vakit var heryerde,sana bana okumamak bahaneydi bahane...



Neçok şeyler vardı dışarıda,görüntülesemiydim acaba?
Gazeteci değilimki,ama yaşamdan o an bir kareydi oysa,
Geri hiç akayım demiyordu zaman, kısalttığı ömürle birlikte,
Vakit vardı heryerde ,sana bana okumamak bahaneydi bahane ..


Aziz Nesin’mi gazeteci mizahi yazar 1915ten 1995 e kadar ,
Toplumun kimi örneklerini karükatürize ederek yaşamış,
Bürokrasiyle alaycı,idari çarkın çarpıklıklarını dillendirmiş yazar,
Vakit vardı bize heryerde,sana bana okumamak bahaneydi bahane...


Savunduğu doğru tezleri arada zincirlenip,hapsolmuş adam,
Niyemi? yaşananları,çelişkileri yalancıları tipleriyle hikayeledi,
Toplumsal çarpıklık,fırsatçılar,bürokrasi kaleminde yargılandı,
Vakit vardı bize heryerde,sana bana okumamak bahaneydi bahane...



Onunla bir tek yerde düşünce izdüşümüm farklı idi,inanç olgusuydu,
Yaptıkları ise maneviyata yatırılı,tam Allah’ın kuluydu,bilinmezdi,
Bir dolu dini sahtekarlardan bin kere iyi ,tam bir yetim babasıydı,
Vakit vardı bize heryerde,sana bana okumamak bahaneydi bahane...



Canlı net kararlı tam bir, saf uslup sahtesiz, anlatım yolu izledi,
Günlük olay gazetelerde süregelen politikadan esinlenmiş hikayeler,
Yetim kimsesiz çocukların babası oldu,altın kaşıklarla karın doyurdu,
Vakit vardı bize heryerde,sana bana okumamak bahaneydi bahane...



Bir bankın birinde çeviriyordum sayfaları,arada etrafı seyredipte,
Tuhaf,kötü birşey yapmıyordumki,arada bakışlara hedef oluyordumda,
Okumak niye garipseniyoduki?yemek içmek gibi zaruri bir ihtiyaçtı oysa,
Vakit vardı bize heryerde,sana bana okumamak bahaneydi bahane...


5-temmuz-1995
sevdiğim yazarın büyük kaybıydı..ölümüydü..
SALİHA HANIM GÜNLÜĞÜ
KAYIP SAYFALAR
YAZARI BİNAY SEYMEN
1.1.2011