9
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
2075
Okunma
ruhum;
gönlümün sahibinin zulmünde
evin kapısın önündeki
kaldırıma oturdum
gelip geçenlerin seyre dalmışım
dalgınlığım;
aylar öncesine götürdü beni
caddede kalan bedenime
rağmen
ruhum harmalayan anılarda
geçmişin gizem tutan
vuslatı
gözümün önünde
film şeridi misali.......
daha sonra tekrar kapıya dönüyorum.
etraftakiler;
kadını erkeği
çoluğu çocuğu
herkes bana deliymiş gibi
bakıp
geçiyor
koca İstanbulda tek yabancı benmişim sanki.....
üzerime hedef alan bakışlar
ruhumu ısırıyor
kuşku mengesine yakalandı Emirgan
hicran ıstırabıyla baktım
pencereye
gözlerinki;
beni sonsuz bir ölümsüzlüğün inlemesinin
koynunda bırakıyor
bakışların
ateş kelimelerimden de kor
yüreğimde tarifsiz yanma
hayallerimde
esmekte olan fırtına
seni uzun süre pencerede tutamadı
yerimden kalktım
dar sokaklardan ilerleyen ayaklarım
ilerledikçe
fark edilip
katılan
insanlarla büyüyen
kalabalığın
peşine takılıyor
sende yoksan be vefalım
ben bir hiçim bilmez misin?
gordion
5.0
100% (5)