yalnızlık aşkın vekâletidiraşk, ansızın gelir hiç beklenmediği ümit edilmediği anda çalınınr kapı ardına kadar açılır girer içeri sessizce gönül geçiyordur uğramıştır kalır...... gariptir yürek aniden gelen ateşi avuçunda taşıyan vuslatı imlâyla çoğaldır hicran, karanlık ve siyaha ait yabancı durak şaşırtan yolcu yolcuyu; yolunda sofi yapan kimliği belirsiz ama olsun................ vuslatın saçları; İstanbul’un gecesi yüzü; Yusuf’un güneşi sözleri; İsadan dökülür aşkı hatırlatır aşk ki engin denizleri benzeyen ama henüz rüzgâr görmemiş sakin fırtınayı nasıl taşıdı? nasıl bu kadar yandı da yanmadı....... Ay’ın denizler üzerinde yarattığı gelgitlerin taşkını hicran suyun; toprağa kavuşmasının bereketi elinde Vuslat; dokunmaya kıyalmayacak denli soylu gül.... nazlıdır uzakta karanlığın bir köşesinde tenhalığında yalnızlığın...... yalnızlık; aşkın vekâletidir ölüm; aşkın keffaretidir..... gordion |
dokunmaya kıyalmayacak denli soylu gül....
nazlıdır
uzakta
karanlığın bir köşesinde
tenhalığında yalnızlığın......
yalnızlık;
aşkın vekâletidir
ölüm;
aşkın keffaretidir
Seven çoklar içinde de yalnızdır düşündüğü sevdiğidir her nefesinde anarken yalnızlığı yaşar..Vuslat olmazsa yakar anlamlı çok güzeldi şiiriniz ..Kutlarım selamlar sydney den..